Uncategorized

W sobotę 26 marca, w szpitalu w Ostrowie Wielkopolskim, zmarł po długiej chorobie syn naszej parafii, biskup senior diecezji kaliskiej Teofil Wilski.

Urodził się 16 października 1935 roku w Skubarczewie. Do kapłaństwa przygotowywał się w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie. Święcenia prezbiteriatu otrzymał w katedrze gnieźnieńskiej 11 czerwca 1960 r. z rąk prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego. Przez dwa lata był wikariuszem w parafii Kcynia koło Nakła. Następnie rozpoczął studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Ukończył je doktoratem z teologii w 1968 r. W latach 1968-1995 był wykładowcą teologii dogmatycznej, a później również teologii duchowości, w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie.

Dnia 8 kwietnia 1995 r. papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji kaliskiej ze stolicą tytularną Castellum in Mauretania. Święcenia biskupie otrzymał 8 maja 1995 w katedrze św. Mikołaja w Kaliszu. Udzielił mu ich Jerzy Stroba, arcybiskup metropolita poznański w asyście Stanisława Napierały, biskupa diecezji kaliskiej i Bronisława Dembowskiego, biskupa diecezjalnego włocławskiego. Od 15 maja 1995 roku był pierwszym wikariuszem generalnym diecezji kaliskiej. Na motto posługi biskupiej wybrał słowa „Służyć ojcostwu Boga”.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski był współprzewodniczącym Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Wszedł także w skład Komisji ds. Duchowieństwa i Rady Programowej Radia Maryja. Należał do grona najwybitniejszych w Polsce teologów trynitarnych.

Dnia 31 października 2011 roku papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego diecezji kaliskiej. Po ustąpieniu z urzędu zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Ostrowie Wielkopolskim.

W 2020 roku świętował 25 lecie święceń biskupich i jubileusz 60 lecia kapłaństwa. Z tej okazji odprawił mszę św. dziękczynną w rodzinnej parafii w Kamieńcu. Przez lata posługi kapłańskiej i biskupiej wyróżniał się pełną miłości gorliwością, życzliwością, cierpliwością, dobrocią, oddaniem, kompetencją oraz głęboką wiarą i modlitwą połączoną z ofiarą cierpienia.

Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie,,,

W dniu 19 marca obchodziliśmy odpust parafialny ku czci św. Józefa, naszego drugiego patrona. Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ksiądz proboszcz z Gębic, Stanisław Siuchniński. Modlił się za naszą wspólnotę parafialną, a ksiądz proboszcz Ryszard Borowicz w intencji przypadającej na ten dzień. W liturgię słowa włączyli się parafianie: I czytanie – Aleksandra Sz., psalm – Tomasz W., II czytanie – kościelna Aldona K. Oprawę muzyczną uroczystości zapewnił przybyły gościnnie z parafii w Różannie organista, pan Kazimierz. Homilię wygłosił ksiądz Stanisław Siuchniński. Przybliżając osobę św. Józefa podkreślił, że Bóg wybiera do wielkich dzieł prostych ludzi, którzy potrafią bezgranicznie zaufać Jemu, nawet wbrew ludzkiej logice.  Prowadząc nas drogą życia Patrona, zwrócił uwagę jak ważna dla człowieka jest osobista relacja z Bogiem, który jest źródłem wiary i dobrych decyzji . Ks. Stanisław zachęcił obecnych na Mszy św. mężczyzn, by czerpali siłę i mądrość ojcowską od Tego, który potrafił troszczyć się o Jezusa i Maryję –  szczególnie teraz w czasach niepewnych i pełnych niebezpieczeństw zagrażających życiu duchowemu.

Mszę św. zakończono śpiewem suplikacji „Święty Boże”, po którym nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu na ołtarzu bocznym przed wizerunkiem św. Józefa. Litanię oraz modlitwy wstawiennicze przedłożył celebrans, ksiądz Stanisław Siuchniński. Na zakończenie udzielił zebranym błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Środą Popielcową, przypadającą 2 marca, weszliśmy w czterdziestodniowy okres przygotowania (przez modlitwę, post i jałmużnę) do największej chrześcijańskiej uroczystości – Zmartwychwstania Pańskiego. W tym roku obchodziliśmy ją w scenerii toczącej się na Ukrainie wojny wywołanej przez agresora rosyjskiego. W odpowiedzi na apel Ojca Świętego Franciszka, wygłoszony 23 lutego 2022 roku, tegoroczna Środa Popielcowa w całym Kościele, była dniem postu i modlitwy w intencji pokoju na świecie i solidarności z Ukrainą.

Podczas każdej Mszy św. wierni pochylali głowy, które kapłan posypywał pobłogosławionym i poświęconym popiołem. Wsłuchując się w słowa „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” uzmysłowiali sobie swą kruchość, słabość, grzeszność i niedoskonałość. Jednocześnie była to okazja do podjęcia starań do wkroczenia na drogę nawrócenia, która ma doprowadzić do Triduum Paschalnego, stanowiącego najważniejsze wydarzenie roku liturgicznego.

Po Mszy św. nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu, przed którym wierni pod przewodnictwem kapłana zanosili gorące błagania w intencji pokoju, a także w intencji Ukrainy. Przez cały dzień parafianie mieli okazję do indywidualnej adoracji i modlitwy o pokój.

Przed kościołem zorganizowano zbiórkę ofiar do puszek, które za pośrednictwem Caritas Polska zostaną przeznaczone na pomoc uchodźcom wojennym z Ukrainy.