Author: admin

Liturgia Wigilii Paschalnej nazywana jest matką wszystkich liturgii, gdyż celebruje zmartwychwstanie Pana, przejście z ciemności do światła, z grzechu do wolności. Składa się z liturgii: światła, słowa, chrzcielnej i Eucharystii.

Liturgię światła zapoczątkowało błogosławieństwo ognia. Zakreślenie na paschale krzyża, cyfry bieżącego roku oraz liter A i Ω było znakiem, że rok liturgiczny to Chrystus Zmartwychwstały, żyjący i działający w swoim Kościele. Wbicie w zaznaczony krzyż pięciu gron symbolizujących gwoździe, podkreśliło fakt, że Chrystus umarł na krzyżu. Zapalony pobłogosławionym ogniem paschał kapłan wniósł do świątyni przy trzykrotnym wezwaniu: Światło Chrystusa. Wierni zapalali od niego przyniesione świece, a ich blask rozjaśnił mrok kościoła. Po umieszczeniu paschału w prezbiterium rozpoczął się uroczysty śpiew Orędzia wielkanocnego – EXULTET.

Rozpoczęła się najbardziej rozbudowana w ciągu roku liturgia słowa, podczas której czytania przeplatano psalmami i modlitwą. Cykl czytań starotestamentalnych kończył się Bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka.

Po epistole, Ewangelii i homilii nastąpiła liturgia chrzcielna. Zapoczątkował ją śpiew Litanii do Wszystkich Świętych, wezwaniami której wierni prosili świętych patronów o wstawiennictwo do Boga. Po niej celebrans pobłogosławił wodę, którą poświęcił wiernych, a następnie wszyscy odnowili przyrzeczenia chrzcielne.

Finałem Wigilii Paschalnej była liturgia Eucharystii, podczas której wierni przystąpili do Komunii Świętej.

Przewodnikiem po najważniejszych dniach w roku liturgicznym, Świętym Triduum Paschalnym, była pani Renata Szumera. Prowadzona przez nią narracja pomogła wiernym na nowo odkryć głębię Triduum Paschalnego, zrozumieć jego symbolikę i znaczenie poszczególnych elementów celebracji.

1 2 ►

NIEDZIELA WIELKANOCNA

Bicie dzwonów w niedzielny poranek oznajmiło całemu światu radosną nowinę –

 ZMARTWYCHWSTAŁ. NIE MA GO TUTAJ. Łk. 24,6 Wierni w procesji rezurekcyjnej przeszli wokół kościoła na znak, że zmartwychwstały Chrystus przeniknął do naszej codzienności. Wciąż wędruje pośród nas i pragnie być rozpoznawany w każdej minucie naszego życia. Po odśpiewaniu pieśni uwielbienia Te Deum Laudamus rozpoczęła się uroczysta Msza św. rezurekcyjna.

Wielka Sobota to szczególny dzień ciszy całego Kościoła, która ma nas wszystkich skoncentrować na grobie Chrystusa i przygotować na radość Zmartwychwstania. W tym dniu wierni przychodzą do kościoła do Grobu Pańskiego, by czuwać na modlitwie przed Jezusem obecnym w Najświętszym Sakramencie. Jest to okazja do osobistej modlitwy przed grobem Zbawiciela.

ŚWIĘCENIE POTRAW

O godzinie 10.00 i 11.30 wierni przynieśli do kościoła koszyczki wypełnione pokarmami, które kapłan po odmówieniu modlitwy błogosławieństwa poświecił. Dobór produktów nie był przypadkowy, gdyż każdy z nich zawiera symbolikę opowiadającą o zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią. Chleb symbolizuje Ciało Chrystusa i przypomina o wydarzeniach z Wielkiego Czwartku, gdy Chrystus uczynił go znakiem Eucharystii. Baranek to znak Jezusa Chrystusa, który w Biblii jest przyrównany do baranka idącego na rzeź, a chorągiewka z napisem Alleluja ukazuje nam zmartwychwstałego i tryumfującego Pana. Mięso i wędliny nawiązują do baranka paschalnego. Jajka to symbole nadziei i wiary w odradzające się życie, a skorupka jest przyrównywana do grobu, zaś popękana ma mówić o powstaniu Chrystusa z martwych. Ostry smak chrzanu stał się symbolem męki Pańskiej. Poświęconymi darami wierni będą dzielić się z bliźnimi podczas wielkanocnego śniadania.

Wielki Piątek to jedyny dzień w roku, gdy Kościół nie sprawuje Eucharystii. Zastępuje ją liturgia Męki Pańskiej.

Zapoczątkowało ją o godz. 18,00 wejście do kościoła procesji, kapłana i służby liturgicznej, która w ciszy zmierzała do obnażonego ołtarza, symbolizującego Chrystusa Ukrzyżowanego. Celebrans w geście prostracji przepraszał ukrzyżowanego Pana za nasze grzechy i prosił o miłosierdzie. Zebrani na liturgii wsłuchali się w treść czytań mszalnych oraz opis Męki Pańskiej wg św. Jana. W uroczystej modlitwie wstawienniczej, kapłan w 10 śpiewanych wezwaniach, polecał Bogu wszelkie potrzeby Kościoła i całego świata, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa, aby wszyscy zostali zbawieni.

Podczas centralnego wydarzenia liturgii wielkopiątkowej jakim jest adoracja Krzyża, celebrans przy śpiewie wezwania  Oto drzewo krzyża, na którym zawisło zbawienie świata – Pójdźmy z pokłonem dokonał 3 odsłon Krzyża. Oczom wiernych ukazał się Król- Jezus Chrystus Ukrzyżowany. Kapłan ucałował Go jako pierwszy, a po nim kolejno ministranci, służba liturgiczna oraz zebrani na liturgii.

Po adoracji Krzyża z ciemnicy przeniesiono na ołtarz Najświętszy Sakrament i wiernym została udzielona Komunia Święta. Po niej kapłan w procesji przeniósł Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego. Przy śpiewie trzeciej części Gorzkich żali rozpoczęła się adoracja i czuwanie przy Chrystusie.

1 2 ►