W Wielki Piątek, który jest kulminacyjnym elementem Triduum Paschalnego, przeżywaliśmy mękę i śmierć Jezusa, czyli czas, kiedy Chrystus objawił do końca tajemnicę swojej miłości.
Liturgię Męki Pańskiej zapoczątkowało procesyjne wejście w ciszy celebransa i asysty do świątyni. Przed obnażonym ołtarzem, kapłan w geście prostracji, przepraszał ukrzyżowanego Chrystusa za nasze grzechy i prosił o miłosierdzie. Następnie wierni wsłuchali się w czytania mszalne oraz opis Męki Pańskiej wg św. Jana. Kapłan, w 10 śpiewnych wezwaniach modlitewnych, polecał Bogu wszelkie potrzeby Kościoła wyrażając tym pragnienie Chrystusa, by wszyscy zostali zbawieni.
Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej była adoracja Krzyża. Celebrans stopniowo odsłonił jego ramiona i nabożnie go ucałował. Po kapłanie, Baranka Paschalnego i Króla, adorowali wierni i służba liturgiczna. Po adoracji Krzyża wiernym została udzielona Komunia Święta, hostiami przyniesionymi z ciemnicy.
Ostatnią częścią liturgii Wielkiego Piątku była procesja do Grobu Pańskiego, gdzie został wystawiony Najświętszy Sakrament w monstrancji okrytej białym, przejrzystym welonem – symbolem całunu, w który owinięte było ciało zmarłego Chrystusa. Przy śpiewie trzeciej części Gorzkich Żali rozpoczęła się adoracja.
Ofiary pieniężne zebrane na tacę podczas adoracji Krzyża, zostały przekazane na utrzymanie Grobu Pańskiego i kościołów w Jerozolimie. Tym gestem wyraziliśmy solidarność z chrześcijanami w Ziemi Świętej.
